İcik Köyü - Nevşehir İcik Köyü Hakkında - İcik Köyü Tarihçesi
İCİK KÖYÜ
İcik Köyü Nevşehir'e 17 km mesafede olup, Merkez ilçeye bağlı bir köydür. İlimizin güneybatısına düşer. Doğusunda Boğaz Köyü, güneydoğusunda Özyayla (Kızılcin) Köyü, kuzeyinde Karacaören Köyü bulunmaktadır. Ulaşım bakımından herhangi bir meselesi yoktur. Köyde otobüs bulunmakta ve belirli saatlerde geliş gidiş yapmaktadır. Nakliyecilere ait kamyon, kamyonet ve benzeri araçlarla ulaşım sağlanmaktadır. Karasal iklimin genel özelliklerini taşımaktadır. Kışları soğuk ve kar yağışlı, yazları sıcak ve kuraktır. Kış aylarında etraftaki dağlar karlarla kaplanmakta, baharda bu karların erimesi sonucunda sel suları köyün içindeki çaydan akmaktadır. Köyde sosyal yönden herhangi bir faaliyet söz konusu değildir. Kış aylarında erkekler boş zamanlarını kahvehanelerde geçirmekte, kadınlar ise ev işleri ile meşgul olmaktadırlar.
A. YÜZEY ŞEKİLLERİ :
İçinde bulunduğumuz köy, genellikle dağlık bir yapıya sahiptir. Köyümüzün etrafı dağlarla çevrili, ayrıca tepelerin eteğindedir. Güneyindeki dağlar daha yüksektir. İcik Köyü bu dağ ve tepelerin ortasındaki çukura kurulmuştur. Köyün arazisi de engebeli bir durum arz eder. Yüksek araziler tarım için elverişli değildir. Toprağı kumlu ve tarıma elverişlidir. Köyün içindeki ve dışındaki düz alanlar tarla olarak kullanılmaktadır. Köyün etrafını çeviren dağlar orman bakımından çıplaktır. Rivayetlere göre eskiden bu dağların ormanlarla kaplı olduğu söylenmekte ancak ısınmak amacıyla bu günkü duruma geldiği söylenmektedir. Şu anki görülen ağaçlarda meyve ağaçlarıdır. Köyümüzün yakınından geçen bir akarsu yoktur.
B. KÖYÜN TARİHÇESİ :
Köyün ilk kuruluşu ilk olarak 1650 yıllarına dayanmaktadır. Köye ilk yerleşen 7 erkek kardeşli bir aile olmuştur. Bu erkek kardeşlerden birinin adı İCİP'tir. İcip Dede Veli bir kişidir. Öldüğünde köyün uygun bir yeri seçilerek mezarı yapılmıştır.Bu mezarlık zamanla kaldırılmış olup yerine camii, okul ve sağlık evi yapılmıştır. İcip Dede ve köyün kuruluşu hakkında bir hikaye anlatılmaktadır. Bu hikayeye göre : İcip Dede Veli bir adammış, mezarının yanından yol geçmekte imiş. Tabii ki , İcip Dedenin mezarı yol kenarında olduğundan üzerine basılmaktaymış. O zamanın Vezir-i Azamı olan Damat İbrahim Paşa bu Velinin mezarının üzerine basıldığını rüyasında görmüş, bu rüya üzerine hemen gelmiş İcip Dedenin mezarının üzerine türbe yaptırmıştır. Bu türbe bazı tamirler görmesine rağmen halen köy camisinin avlusundadır. İcip Dedenin türbesi yapıldıktan sonra , etraf köylerden kabile kabile göçler gelip buraya yerleşmişlerdir. Köyün adı daha sonra İCİK' olarak değişikliğe uğramıştır. Köyün ismi İcip Dededen gelmektedir.
C. EĞİTİM DURUMU :
Köyde ilköğretim düzeyinde eğitim ve öğretim yapılmaktadır. İlkokul eğitimi 1938 yılında başlamıştır. O zaman köy 50 hanedir. Okul binası olmadığı için eğitim ve öğretim İcip Dedenin türbesinin yanındaki tek dershanede yapılmıştır. 1944 yılında köyün ilkokulu hizmete girmiştir. Bu okul 1984 yılına kadar hizmet vermiştir. 1984 yılında şimdi halen eğitim ve öğretim veren okulumuz açılmıştır. Eski okulun enkazı kaldırılmış yerine lojman ve tuvalet yapılmıştır. Lojman iki dairelidir.Lojmanın ikinci katı Kur-an Kursu olarak hizmete devam etmektedir. Okulumuz yirmibir dershaneli , iki öğretmen odası, bir müdür odası , bir müdür yardımcısı odası, Arşiv, Bilgi Teknoloji Sınıfı (Bilgisayar sınıfı),Sığınak , Çok amaçlı salon , hizmetli odası ve spor odasından ibaret olup ihtiyacı karşılar durumdadır. Normal öğretim yapılmakta ve yirmi öğretmen görev yapmaktadır. İcik Köyünde başka okul yoktur. Okulumuz 1998-1999 Eğitim Öğretim yılında İlköğretim okulu olmuştur.
D. KÜLTÜREL DURUMU :
Köyün kültürel durumunu Üç ana başlık altında toplayabiliriz.
1. Köyde Ziraat ve Su :
Köyde ziraat makine ağırlıklı olarak yapılmaktadır. Köy yer altı su kaynakları bakımından zengindir. Sulu tarım yapılmaktadır. Suni ve hayvan gübresi kullanılmaktadır. Hayvan gübresi daha çok ısınmada kullanılmaktadır.Köyümüzde ağırlıklı olarak patates üretimi yapılmaktadır.Buğday , arpa , çavdar , kabak ekimi de yapılmaktadır.
Köyümüzde bağcılığında önemi büyüktür.
2. İş Hayatı :
Köyde iş hayatı genel olarak tarıma dayanmaktadır. Son yıllarda özellikle patates, kabak, üzüm, elma ve armut yetiştirilmektedir. Büyük baş hayvancılıkta yapılmaktadır. Yeryüzü şekillerinin elverişsiz olmasından dolayı diğer tarım ürünleri yetiştirilmemektedir. Son yıllarda nakliyecilikten de önemli gelir elde edilmektedir. Araçlar lüks denilecek türdendir.
3. Yaşam ve Beslenme :
Beslenmede en büyük pay tarım ürünlerinindir. Meyve, sebze, hayvansal ürünler tüketilmektedir. Ancak dengeli bir beslenmeden söz edilemez. Beslenme yetersiz ve dengesizdir. Köyde evler taştan yapılmaktadır. Yeni yeni modern denilecek binalar yapılmaktadır. Yeni binaların alt katları patates deposu olarak kullanılmaktadır. Eski binaların alt katları ise ahır veya samanlık olarak kullanılmaktadır. Tuvaletler dışarıda ve sağlıksızdır. Isınmada odun, kömür ve tezek kullanılmaktadır. Ayrıca ayçiçek sapları da yakacak olarak kullanılmaktadır. Elektrik ve telefon hemen hemen her evde vardır. Aydınlatmada elektrik kullanılmaktadır. Elektrik ve telefon hatları bakımsız olduğu için sık sık arızalar olmaktadır.
E. NÜFUSU :
Köy son yapılan nüfus sayımına göre 350 hane olarak bilinmektedir. Yaklaşık olarak 2100 kişi yaşamakta. Kadın nüfus erkek nüfusa oranla daha fazladır. Aileler büyük olmakla beraber ortalama çocuk sayısı beştir. Ataerkil ailelerdir. Son yıllarda İstanbul'a göçler olmuştur.
F. SAĞLIK DURUMU:
Köydeki sağlık çalışmaları normal altı bir düzeydedir. Köyde bulunan sağlık ocağı 1988 yılında açılmıştır. Sağlık ocağında şu anda bir ebe görev yapmaktadır. Doktor yoktur. Köylü en küçük sağlık problemini Nevşehir'e giderek çözümlemektedir. Çocukların aşıları düzenli olarak yapılmaktadır.
G. KÖYDE NİŞAN VE DÜĞÜN :
Köyde ortalama evlenme kızlarda 15 - 16 erkeklerde ise 17 -18 dir. Evlenmeler görücü usulü ile olur. Kız ve erkek birbirini beğendikten sonra erkeğin ailesi kızı istemeğe giderler. Maddi durumu iyi, kötü bir huyu yoksa yada aralarında herhangi bir mesele yoksa kız evi uygun görerek kızı verirler. Eğer kız tarafı kızı vermek istemezse, kızda oğlanı istiyorsa beraberce kaçarlar. Genel olarak köyde durum böyledir. Kaçma olayından birkaç hafta sonra aileler bir araya gelerek anlaşırlar, pazarlık yaparlar. Yeni çiftin ihtiyacı olan ev eşyasını erkek tarafına aldırırlar. Nişan ise şöyle olur. Görücü sonu sözü alınan kızın anne ve babası nişan gününü tespit ederek oğlan tarafına bildirirler. Belirlenen gün geldiğinde erkek tarafı akraba ve tanıdıkları ile beraber kız evine gelirler. Gelirken davetlilere dağıtılmak üzere lokum, şeker, fıstık, fındık gibi çerez getirirler. Biraz sohbetten sonra mevzuya geçilerek çerez yenir, çay içilir. Davetliler gelin kıza para takarlar. Erkek evi gelin kıza elbise ve takı (altın) takar. Yüksükleri takılan iki genç nişanlanmış olur. Köyde düğün töreni de nişan gibi sade geçer. Düğün Pazar günü Damat evine bayrağın dikilmesi ile başlar. Esas düğün Çarşamba veya Perşembe günü olur. Çarşamba günü damat evinden gelinin evine erkek ve kadınlar kınaya giderler. Kına yakılır ve yine çerez dağıtılır. Tekrar eve dönülür. Yine aynı gün damat evinde yemek verilir. Perşembe günü erkek evinin almış olduğu eşyalar kız evinden arabaya yüklenir. Kız evi aynı köyde ise gelin alma günü kız (gelin) yaya olarak önde , düğün alayı peşinden gider. Eğer kız evi başka köyde ise gelin arabaya bindirilir. Konvoy olarak oğlan evine getirilir. Damat gelini sağdıcı ile karşılar. Gelin oğlan evine geldikten sonra davetliler dağılırlar.
alıntıdır
