Sponsorlu Bağlantılar
Doğru olan nedir senin için, düşünüp durma boşa..
Hangi rota, hangi karar, hangi mavi...
Çıkmaz yolların kavşağında otur, dinlen, dinle kendini..
Sil beynindeki tüm karmaşayı, nasıl olsa hayat yakalar seni!
İçindeki çocuğu esir etme gözyaşlarına..
Yüreğindeki umudu yoğurma zifiri karanlıkla..
Acıdır! Hüzündür! Arada yoklar insanı..
Arada direncini artırır insanın yaşama karşı.
Karartma kalbini, sıkma yüreğini, koru kendini!
Bir vaktin bir anında hayat yakalar seni!
Hasrettir..
çekersin! Oysa tepede aynı gökyüzü.
Yüzün, bedenin uzaklığı yaralar seni..
Yüreğinin yanında dünya ne kadar da büyükmüş, oturur düşünürsün..
Ne geçen zamandan haberin olur, ne kentteki festivallerden. Beynin uzakta, kalbin uzakta, umutların uzakta!
Tüketme yüreğindeki tüm enerjiyi...
Bakarsın bir kentin bir sokağında hayat yakalar seni!
Yokuşlar, mayın tarlaları, sarp geçitler dener insanı..
Hiçbir fikir, hiçbir çare, çare olmaz derdine.
Açtığın kapılarda karanlık, yürüdüğün yollarda harabeler, yüzdüğün denizlerde anaforlar yıkar umutlarını.
Senin için artık yaşamındaki tüm beyazlar gri, tüm çocuklar ihtiyardır..
Yine de başı dik durmalısın yaşam karşısında, dağ gibi taş gibi...
asla unutmaz seni karanlıklarda, hayat yakalar seni!
Yaşarsın tüm karanlıkları..
Ve bir gün kazanırsın içindeki tüm savaşları.
Artık dünya daha küçük, artık deniz daha durgun, günler aydınlık, gelecek umuttur.
Bir sevinç çığlığı duyarsın derinlerden, bakarsın ki içindeki çocuktur.
Yüzünde gülümseme, yüreğinde tebessüm, içinde aşkla bakarsın yaşama..
Hayattır! Her şeyi sunar avuçlarına, iyi kötü gör ister.
Sıkı tut yakaladığın mutluluklarını, kayıp gitmesin avuçlarından kum gibi..
Ve en güzel günlerini onunla paylaşman için, bu sefer hayat bekler seni!
Hangi rota, hangi karar, hangi mavi...
Çıkmaz yolların kavşağında otur, dinlen, dinle kendini..
Sil beynindeki tüm karmaşayı, nasıl olsa hayat yakalar seni!
İçindeki çocuğu esir etme gözyaşlarına..
Yüreğindeki umudu yoğurma zifiri karanlıkla..
Acıdır! Hüzündür! Arada yoklar insanı..
Arada direncini artırır insanın yaşama karşı.
Karartma kalbini, sıkma yüreğini, koru kendini!
Bir vaktin bir anında hayat yakalar seni!
Hasrettir..
çekersin! Oysa tepede aynı gökyüzü.
Yüzün, bedenin uzaklığı yaralar seni..
Yüreğinin yanında dünya ne kadar da büyükmüş, oturur düşünürsün..
Ne geçen zamandan haberin olur, ne kentteki festivallerden. Beynin uzakta, kalbin uzakta, umutların uzakta!
Tüketme yüreğindeki tüm enerjiyi...
Bakarsın bir kentin bir sokağında hayat yakalar seni!
Yokuşlar, mayın tarlaları, sarp geçitler dener insanı..
Hiçbir fikir, hiçbir çare, çare olmaz derdine.
Açtığın kapılarda karanlık, yürüdüğün yollarda harabeler, yüzdüğün denizlerde anaforlar yıkar umutlarını.
Senin için artık yaşamındaki tüm beyazlar gri, tüm çocuklar ihtiyardır..
Yine de başı dik durmalısın yaşam karşısında, dağ gibi taş gibi...
asla unutmaz seni karanlıklarda, hayat yakalar seni!
Yaşarsın tüm karanlıkları..
Ve bir gün kazanırsın içindeki tüm savaşları.
Artık dünya daha küçük, artık deniz daha durgun, günler aydınlık, gelecek umuttur.
Bir sevinç çığlığı duyarsın derinlerden, bakarsın ki içindeki çocuktur.
Yüzünde gülümseme, yüreğinde tebessüm, içinde aşkla bakarsın yaşama..
Hayattır! Her şeyi sunar avuçlarına, iyi kötü gör ister.
Sıkı tut yakaladığın mutluluklarını, kayıp gitmesin avuçlarından kum gibi..
Ve en güzel günlerini onunla paylaşman için, bu sefer hayat bekler seni!
Fatoş Yıldız