Sponsorlu Bağlantılar
Urfa Şehitler Abidesine Şiiri - Mehmet Hulusi Kılıçarslan Urfa Şehitler Abidesine Şiiri
Urfa Şehitler Abidesine
Denk al ayağın, baksana ey yolcu, geçerken !.
Taştır diyerek geçme, biraz sırrını öğren.
Söylet beni bir kere, ezik kalbimi deş de:
Bir gün bize doğmuştu siyahlarla güneş de.
Afakımızı boğmuş idi kapkara bir gün
Yaslarla siyahlanmış idi, hür başı Türk'ün !
Hâlâ o günü yâd ederek anneler ağlar
Matemle açardı, şu yamaçlarda çiçekler
Matemlere girmişti o gün, belki Melekler
Göklerde güneş gölge gibi sinsi yürürdü;
Yıldız arayan gözlere toprak dökülürdü.
Herkes bunalan ruhuna bir ninni arardı
Her yanda mezarlık ile baykuş sesi vardı.
Doğmazdı, karanlıklara batmıştı Hilâl da..
Kan çalkalanırdı, o şafaklardaki al da..
Kaybettiğiçin masmavi gökler de Hilal'i
Çılgın gibi seyreylediler, hepsi, bu hali.
Vermişti ölüm pençesine boynunu herkes
Kalmıştı boğazlarda, kısılmıştı bütün ses.
Ellerde oyuncak gibiydi, ülkesi Türk'ün,
Birdenbire göklerde çakıp gürledi bir ün:
Silkin dedi, miskin yaşamak Türklüğe ardır;
Türk ölmeyecek, öldüğü gün küre mezardır.
Doğruldu eğilmiş kafalar, kalktı telâşla
Meydana atıldık o zaman, caniyle, başla…
Çıktı bir avuç genç burada mertçe savaştı
Şimşek gibi çarpıldı ve seller gibi taştı.
Kimisi boğuşup durdu bu yerde ecel ile,
Düştü, yine al bayrağı yükseltti elile..
Kimisi yüreğinden yere kurşunla kadandı,
Serdi kimisi kanını, üstünde uzandı.
Her birisi bir yanda düşüp tek biri kaldı,
Karşısında cehennem gibi gür ateşe daldı.
Her yanını sararken onun bomba tufanı
Göğsünde yine tınmadı, bir lâhza imanı.
Son damla kanı aktı, vuruldu ciğerinden;
Son sözle yine şanını haykırdı derinden.
Yükseltti onun ruhunu göğsünde melekler,
İşte, o şehidin burada yadı, bu MERMER…
alıntı
Urfa Şehitler Abidesine
Denk al ayağın, baksana ey yolcu, geçerken !.
Taştır diyerek geçme, biraz sırrını öğren.
Söylet beni bir kere, ezik kalbimi deş de:
Bir gün bize doğmuştu siyahlarla güneş de.
Afakımızı boğmuş idi kapkara bir gün
Yaslarla siyahlanmış idi, hür başı Türk'ün !
Hâlâ o günü yâd ederek anneler ağlar
Matemle açardı, şu yamaçlarda çiçekler
Matemlere girmişti o gün, belki Melekler
Göklerde güneş gölge gibi sinsi yürürdü;
Yıldız arayan gözlere toprak dökülürdü.
Herkes bunalan ruhuna bir ninni arardı
Her yanda mezarlık ile baykuş sesi vardı.
Doğmazdı, karanlıklara batmıştı Hilâl da..
Kan çalkalanırdı, o şafaklardaki al da..
Kaybettiğiçin masmavi gökler de Hilal'i
Çılgın gibi seyreylediler, hepsi, bu hali.
Vermişti ölüm pençesine boynunu herkes
Kalmıştı boğazlarda, kısılmıştı bütün ses.
Ellerde oyuncak gibiydi, ülkesi Türk'ün,
Birdenbire göklerde çakıp gürledi bir ün:
Silkin dedi, miskin yaşamak Türklüğe ardır;
Türk ölmeyecek, öldüğü gün küre mezardır.
Doğruldu eğilmiş kafalar, kalktı telâşla
Meydana atıldık o zaman, caniyle, başla…
Çıktı bir avuç genç burada mertçe savaştı
Şimşek gibi çarpıldı ve seller gibi taştı.
Kimisi boğuşup durdu bu yerde ecel ile,
Düştü, yine al bayrağı yükseltti elile..
Kimisi yüreğinden yere kurşunla kadandı,
Serdi kimisi kanını, üstünde uzandı.
Her birisi bir yanda düşüp tek biri kaldı,
Karşısında cehennem gibi gür ateşe daldı.
Her yanını sararken onun bomba tufanı
Göğsünde yine tınmadı, bir lâhza imanı.
Son damla kanı aktı, vuruldu ciğerinden;
Son sözle yine şanını haykırdı derinden.
Yükseltti onun ruhunu göğsünde melekler,
İşte, o şehidin burada yadı, bu MERMER…
alıntı