Sponsorlu Bağlantılar
Yıl 1919.
Yoksulluk yoksulluk vardı adeta. Acizlik kaplamıştı dört bir yanımızı.Üstelik toprakta bu yıl verimsizdi.
Korktuğumuz günler çok yakındaydı.İşsizdik. Babalar eve ekmek götüremiyor zavallı bebekler açlıktan hep ağlıyorlardı.
Gökyüzünden bir helikopter geçse dedelerimiz ya da ninelerimiz; Savaş çıktı savaş ! diyerek elimizden tutarak saklanacak yer arıyorlardı.
Birgün yatağımdan korkunç bomba sesleriyle ve gürültülerle uyandım.Zavallı kardeşim masanın altına girmiş ağlıyordu.Babamı cepheye çağırmışlardı.5 aydır ne gören vardı ne duyan
Bomba sesleri sürüyordu.Ben ve kardeşim birbirimize sarılmış ağlıyorduk. Dedem ise ; Allah'ın iziniyle geçecek
geçecek diyerek bizleri teselli etmeye çalışıyordu.Ama nafile.
Birgün düşman askerleri kapıyı kırarak içeri girdiler.
Tam tetihi çekerken ben yalvarmaya başladım ; Lütfen
lütfen yapmayın.Sizde hiç mi vicdan yok?Ölüyor askerlerimiz
komşularımız ailemiz.
Tam beni vuracakken annem önüme atladı.Gözlerimin önününde vurdular onu. Kaç dedi Dedem Kaç
Kardeşimi kucağıma alarak kaçmaya başladım. Evdeki herkesi öldürmüşlerdi. Her yer kan
rivan içindeydi. Daha hızlı daha hızlı koşmaya çalışırken sırtımdan giren kurşunu hissettim.
Gözlerimi açtığımda çadırdan bir yerdeydim. Yanımda yaralanmış askerler
başımda bir hemşire vardı.
- Hemşire abla kardeşim kardeşim nerede diyerek ağlamaya başladım
Kardeşini kaybettik diyerek sırtımı sıvazladı hemşire.Ağlıyordum hemde hıçkıra hıçkıra
3 yıl sonra
Belki bütün sevdiklerimi
ailemi kaybettim. ANCAK VATAN UĞRUNA AKAN KANLAR KUTSALDIR. DALGALAN BAYRAĞIM ŞEHİTLERİMİZİN KANI YERE DEĞMESİN
Yoksulluk yoksulluk vardı adeta. Acizlik kaplamıştı dört bir yanımızı.Üstelik toprakta bu yıl verimsizdi.
Korktuğumuz günler çok yakındaydı.İşsizdik. Babalar eve ekmek götüremiyor zavallı bebekler açlıktan hep ağlıyorlardı.
Gökyüzünden bir helikopter geçse dedelerimiz ya da ninelerimiz; Savaş çıktı savaş ! diyerek elimizden tutarak saklanacak yer arıyorlardı.
Birgün yatağımdan korkunç bomba sesleriyle ve gürültülerle uyandım.Zavallı kardeşim masanın altına girmiş ağlıyordu.Babamı cepheye çağırmışlardı.5 aydır ne gören vardı ne duyan
Birgün düşman askerleri kapıyı kırarak içeri girdiler.
Tam tetihi çekerken ben yalvarmaya başladım ; Lütfen
Tam beni vuracakken annem önüme atladı.Gözlerimin önününde vurdular onu. Kaç dedi Dedem Kaç
Kardeşimi kucağıma alarak kaçmaya başladım. Evdeki herkesi öldürmüşlerdi. Her yer kan
Gözlerimi açtığımda çadırdan bir yerdeydim. Yanımda yaralanmış askerler
- Hemşire abla kardeşim kardeşim nerede diyerek ağlamaya başladım
Kardeşini kaybettik diyerek sırtımı sıvazladı hemşire.Ağlıyordum hemde hıçkıra hıçkıra
3 yıl sonra
Belki bütün sevdiklerimi
