Sponsorlu Bağlantılar
Hikaye Nedir?
Yaşanmış veya tasarlanmış bir olayı, bir durumu; yer, kişi ve zaman belirterek anlatan kısa yazılara öykü(hikaye) denir.
Genellikle romandan kısa olurlar, dar bir zamanı kapsarlar, kişileri romana göre daha azdır, anlatılanları tek ve sınırlıdır ve olayla ilgili yer ve zaman belirtirler.
Serim düğüm ve çözüm denilen üç bölümden oluşurlar.
Olayı sürükleyen bir kişi (öykünün kahramanı) vardır.
Hikaye kısalığı ve kurgusuyla masala, kişilerin nitelendirilmesi, eylemin işlenişi ve canlandırılmasıyla da romana yaklaşır.
Hikayenin kısalığı yapısal olarak, kişinin niteliğiyle geliştiği eylem arasındaki sıkı bağdan kaynaklanır.
Hikayenin çerçevesi, çoğu kez anlatıcının durumunu belirterek çizilir.
Halk hikayeleri; konuları bakımından, Aşk Hikayeleri ve Kahramanlık Hikayeleri olarak ikiye ayrılır.
Aşk hikayelerine örnek olarak Kerem ile Aslı’yı, kahramanlık hikayelerine ise Köroğlu ile Kirmanşah’ı verebiliriz.
Türk hikayeciliği en parlak dönemini, Cumhuriyet döneminde yaşamıştır.
Edebiyat-ı cedide döneminde hikaye türleri iyice gelişmiştir.
Bu dönemdeki yazarların çoğu (Halide Edip Adıvar, Hüseyin Cahit Yalçın vb.) romancılığı öne almışlardır, hikayeciliği bir yan uğraş olarak kullanmışlardır.
Nasıl yazılır?
Kuru söz akılda kalır mı?
Bir kulaktan girer diğerinden çıkar.
Bu yüzden eski çağlardan beri hikayeler anlatılır.
İnsanları olaylarla etkilemek daha kolaydır.
Her insan dinlediği ya da okuduğu hikayeden kendince bir ders çıkarır.
Eskiden yazının olmadığı ve insanların yazıyı az kullandığı zamanlarda hikayeler sözlü anlatılırmış.
Son birkaç yüzyıldır kitaplardan okunurken internette daha fazla hikaye görür olduk.
Hikaye bir olayın kurgulanarak anlatılmasıdır.
Romandan farkı çok fazla olay örgüsü ve karakter içermemesidir.
Hikaye yazmak bu yüzden daha kolaydır.
Herkes hikaye yazabilir ama roman yazamaz.
Roman sabır ister.
Hikayeler de iki bölümde incelenmelidir.
1- Kısa hikayeler
2- Uzun hikayeler
Kısa hikayeler (öyküler): Kısa öykülerin olay kahramanları sınırlıdır.
Birkaç kişiyi geçmez.
Olay örgüsü çok kısadır ve etkileyici olmak zorundadır.
Tek bir konu üzerinde durulur.
Uzun hikayeler: Öykülerden biraz farlıdırlar.
Birkaç bölüm halinde yazılabilirler.
Olay kahramanları daha fazla olabilir.
Birkaç olayın iç içe geçmesinden oluşabilir.
Roman kadar karmaşık değildir, öykü gibi de basit ve kısa değildir.
Hikayede anlatış tarzı çok önemlidir.
Hikayeyi anlatan kişi ya birinci tekil kişi yani ben ya da üçüncü tekil kişi olabilir.
Hikayeyi birinci tekil kişi anlatıyorsa duygularını anlatmak çok kolaydır.
Fakat bir dezavantajı vardır.
Yapılan davranışları ya da duyguları dışarıdan göremeyiz.
Tek taraflı ve yanlı düşünmemize neden olur.
En güzeli üçüncü tekil kişi kullanmaktır.
Bu şekilde hikayemiz daha inandırıcı olur.
Üçüncü tekil kişiler hikayeyi gördükleri gibi anlatırlar.
Hikaye kahramanının düşüncelerini duyamayız.
Konuşmalarını duyabiliriz ve davranışlarını görebiliriz.
Yazar davranışları tasvir etmelidir.
Eylemler insanın gözünün önüne gelmelidir.
Konuşulanlar duyulmalıdır.
Tıpkı televizyonda ya da sinemada bir film seyrediyor gibi hissetmelidir okuyucu.
Böyle olması günümüzün okuyucuları için önemlidir.
Çünkü artık görsellik televizyonlar sayesinde daha ön plana çıkıyor.
Okuduğunu gözünün önünde canlandırabilen bir okuyucu ise bundan zevk alır ve asla sıkılmaz.
Hikayenin dili de önemlidir.
Dilbilgisine dikkat etmek gerekir.
Okuyucuyu sıkmamak için uzun uzun cümleler kullanılmaz.
Eylemler anlatılırken birkaç kelimelik cümlelerle anlatılırsa göz önüne getirilip canlandırma daha kolay olur.
Sıfat yerine de imgeler kullanılırsa etkiyi artırır.
Hikaye kahramanlarını konuştururken, o şunu dedi, bu bunu dedi demekten kaçınmalıyız.
Olayın akıcılığını bozar.
Tırnak işaretleri kullanıp her kahramanın konuşmasını birbirinden ayıracak olursak daha akıcı olur.
Yaşanmış veya tasarlanmış bir olayı, bir durumu; yer, kişi ve zaman belirterek anlatan kısa yazılara öykü(hikaye) denir.
Genellikle romandan kısa olurlar, dar bir zamanı kapsarlar, kişileri romana göre daha azdır, anlatılanları tek ve sınırlıdır ve olayla ilgili yer ve zaman belirtirler.
Serim düğüm ve çözüm denilen üç bölümden oluşurlar.
Olayı sürükleyen bir kişi (öykünün kahramanı) vardır.
Hikaye kısalığı ve kurgusuyla masala, kişilerin nitelendirilmesi, eylemin işlenişi ve canlandırılmasıyla da romana yaklaşır.
Hikayenin kısalığı yapısal olarak, kişinin niteliğiyle geliştiği eylem arasındaki sıkı bağdan kaynaklanır.
Hikayenin çerçevesi, çoğu kez anlatıcının durumunu belirterek çizilir.
Halk hikayeleri; konuları bakımından, Aşk Hikayeleri ve Kahramanlık Hikayeleri olarak ikiye ayrılır.
Aşk hikayelerine örnek olarak Kerem ile Aslı’yı, kahramanlık hikayelerine ise Köroğlu ile Kirmanşah’ı verebiliriz.
Türk hikayeciliği en parlak dönemini, Cumhuriyet döneminde yaşamıştır.
Edebiyat-ı cedide döneminde hikaye türleri iyice gelişmiştir.
Bu dönemdeki yazarların çoğu (Halide Edip Adıvar, Hüseyin Cahit Yalçın vb.) romancılığı öne almışlardır, hikayeciliği bir yan uğraş olarak kullanmışlardır.
Nasıl yazılır?
Kuru söz akılda kalır mı?
Bir kulaktan girer diğerinden çıkar.
Bu yüzden eski çağlardan beri hikayeler anlatılır.
İnsanları olaylarla etkilemek daha kolaydır.
Her insan dinlediği ya da okuduğu hikayeden kendince bir ders çıkarır.
Eskiden yazının olmadığı ve insanların yazıyı az kullandığı zamanlarda hikayeler sözlü anlatılırmış.
Son birkaç yüzyıldır kitaplardan okunurken internette daha fazla hikaye görür olduk.
Hikaye bir olayın kurgulanarak anlatılmasıdır.
Romandan farkı çok fazla olay örgüsü ve karakter içermemesidir.
Hikaye yazmak bu yüzden daha kolaydır.
Herkes hikaye yazabilir ama roman yazamaz.
Roman sabır ister.
Hikayeler de iki bölümde incelenmelidir.
1- Kısa hikayeler
2- Uzun hikayeler
Kısa hikayeler (öyküler): Kısa öykülerin olay kahramanları sınırlıdır.
Birkaç kişiyi geçmez.
Olay örgüsü çok kısadır ve etkileyici olmak zorundadır.
Tek bir konu üzerinde durulur.
Uzun hikayeler: Öykülerden biraz farlıdırlar.
Birkaç bölüm halinde yazılabilirler.
Olay kahramanları daha fazla olabilir.
Birkaç olayın iç içe geçmesinden oluşabilir.
Roman kadar karmaşık değildir, öykü gibi de basit ve kısa değildir.
Hikayede anlatış tarzı çok önemlidir.
Hikayeyi anlatan kişi ya birinci tekil kişi yani ben ya da üçüncü tekil kişi olabilir.
Hikayeyi birinci tekil kişi anlatıyorsa duygularını anlatmak çok kolaydır.
Fakat bir dezavantajı vardır.
Yapılan davranışları ya da duyguları dışarıdan göremeyiz.
Tek taraflı ve yanlı düşünmemize neden olur.
En güzeli üçüncü tekil kişi kullanmaktır.
Bu şekilde hikayemiz daha inandırıcı olur.
Üçüncü tekil kişiler hikayeyi gördükleri gibi anlatırlar.
Hikaye kahramanının düşüncelerini duyamayız.
Konuşmalarını duyabiliriz ve davranışlarını görebiliriz.
Yazar davranışları tasvir etmelidir.
Eylemler insanın gözünün önüne gelmelidir.
Konuşulanlar duyulmalıdır.
Tıpkı televizyonda ya da sinemada bir film seyrediyor gibi hissetmelidir okuyucu.
Böyle olması günümüzün okuyucuları için önemlidir.
Çünkü artık görsellik televizyonlar sayesinde daha ön plana çıkıyor.
Okuduğunu gözünün önünde canlandırabilen bir okuyucu ise bundan zevk alır ve asla sıkılmaz.
Hikayenin dili de önemlidir.
Dilbilgisine dikkat etmek gerekir.
Okuyucuyu sıkmamak için uzun uzun cümleler kullanılmaz.
Eylemler anlatılırken birkaç kelimelik cümlelerle anlatılırsa göz önüne getirilip canlandırma daha kolay olur.
Sıfat yerine de imgeler kullanılırsa etkiyi artırır.
Hikaye kahramanlarını konuştururken, o şunu dedi, bu bunu dedi demekten kaçınmalıyız.
Olayın akıcılığını bozar.
Tırnak işaretleri kullanıp her kahramanın konuşmasını birbirinden ayıracak olursak daha akıcı olur.