Sponsorlu Bağlantılar
HUZURLU VE GÜVEN DOLU BİR DOĞUM
Annemiz: GÜLNİHAL ÇAPACIOĞLU
Bebeğimiz: TİBET TUNA
Doğum Uzmanı: DR.N.T
Doğum tarihi: 26.03.2007
Bebeğimiz: TİBET TUNA
Doğum Uzmanı: DR.N.T
Doğum tarihi: 26.03.2007
20 mart 2007 tarihinde hastaneye gittiğimde doktoruma sezaryenle doğum yapmak istediğimi ancak tam olarak bayılmak istemediğimi belirttiğimde bana bunun uygun olup olmayacağına karar verecek kişinin Nezih Bey olduğunu ve kendisiyle beni görüştüreceği söyledi. Nezih Bey'le karşılaşacağımız ana kadar eşime eğer Nezih Bey bana güzel bir açıklama yapmaz ve kafamda soruları cevapsız bırakırsa ben burada doğum yapmam dedim. Koridorda Nezih Beyi beklerken; güleç yüzlü, karşısındaki insana huzur ve güven veren bir bey bize doğru yaklaştı ve "Buyurun ben Dr. Nezih, sizinle şu odada görüşeceğim" dedi. Kısa, öz ve güven dolu bir konuşmadan sonra Nezih Bey bir takım sorular sordu ve doğumumu istediğim şekilde yapabilmem için bir sorun olmadığını belirtti. Öyle mutlu olmuştum ki....
26 Mart 2007 pazartesi günün anneanne,dede,babamız ve ben hastanedeydik. içimde tuhaf bir bekleyiş vardı. İlk çocuğumdu ve merak ediyordum; 9 ay boyunca beklediğimiz ufaklık nasıl bir şeydi. Garip bir masalın içindeydim. Şu ana kadar masalı okumuştum ama şimdi sonunu görecektim. gökten düşen elma az sonra kollarımda olacaktı. Hastane (Türkiye Gaz.Hastanesi) personeli o kadar içten, sıcak ve samimiydiler ki insan kendini evinde gibi hissediyordu. Doğumdan korkmuyordum.Güvendiğim bir doktorum ve bana her şeyin iyi olacağına o kadar çok inandıran, huzur ve sakinlik hissi veren anestezistim vardı. Ameliyathaneye girdiğimde evet işte son durak az sonra yeni bir masal bağlayacak ve masalın kahramanı karnımdan çıkmayı bekliyor.....O dünyaya gelene kadar bilemeyecektim anneliğin nasıl bir şey olduğunu.. çünkü bu tahmin edilebilecek bir duygu. ancak –annemin de dediği gibi- anne olunduğunda hissedilen bir şey..ameliyat güle oynaya başlamışı. Her ne kadar korkmasam da gergindim ve tuhaf bir huzursuzluk kaplamıştı beni. gerçi insan ne hissedeceğini hiç bilemiyor ki o anda.Nezih Bey yanımda benimle konuşuyor ve oyalıyordu beni.... bir an oldu ne Nezih Bey'in neden ameliyathanedeki diğer kişilerin seslerini duyamadım... garip bir heyecan bastı ...İşte tam o anda sakin ve huzurlu bir el alnıma dokunup "merak etme her şey yolunda" dediği an oğlumu gördüm.Dünyaya gelmişti benim minik balığım Tibet Tuna.
Anne olanlar bilir sonrasında neler hissedildiğini.İsteyen herkes yaşar umarım bu mutluğu... çünkü kelimelerin yeterliliği gidiyor bu mutluluğu anlatırken. 3 gün hastanede kaldım ve eve gitmek istemedim. Herkes o kadar güzel ilgileniyor ve o kadar çok yardımcı olmaya çalışıyordu ki.... doğumdan sonraki sabah Nezih Bey odanın kapısından yine o güleç ve huzurlu haliyle merhaba deyince sanki aileden biri gelmiş gibi sevindim... Ben doktorlara çok zor güvenen ve zor inanan biri olarak günün birinde bir doktora bu denli güveneceğime inanmazdım..
Aradan 4 ay geçmiş olsa da Çapacıoğlu ailesi ve minik balıkları Tibet Tuna her şey için çok teşekkür ediyor Nezih Bey'e.
Bilginize, kalbinize ve insanlığınıza sağlık