Bir Gece Alıp Başını Çekip Gitmeli Bu Şehirden - Resimli Şiir

Bir gece alıp başını çekip gitmeli bu şehirden

gecenin parmaklarından sızarken karanlık

şafak sökmeden

kimseler görmeden

dönüp bakmadan ardındaki uçurumlara

alıp sırtına dertleri, kederleri çekip gitmeli bu şehirden​

bir gece çekip gitmeli bu şehirden kar yağarken

ışıklar sönmeden

gün dönmeden

boğmadan ihanetler

yorgun, yalnız ve kararlı

dönüşü olmayan bir yola saparak

bilinmez uzaklara yelken açmalı

insanlardan uzak yerlere

denizi mavi bir adaya mesela

ya da ıssız bir dağbaşına​

bütün anıları yakıp

bütün köprüleri yıkıp

aldırmadan önündeki uçurumlara

dönüp bakmadan geride kalanlara

takıp koluna gölgeni

yüreğini de alıp yanına

ağlamadan

sessiz

sedasız

vedasız

yüzüstü bırakarak hatıraları çekip gitmeli bu şehirden​

bir gece çekip gitmeli bu şehirden kar yağarken

insanlardan uzak bir yere gitmeli

uzak bir dağbaşına mesela

ya da denizi mavi ıssız bir adaya

ay şavkı vurduğunda sulara

bir ceylanın ruhu kadar özgür olmalı ruhun​

her gece yıldızlar dökülmeli üzerine

gözlerinde doğmalı güneş

kuş sesleriyle uyanmalı her sabah

çiçeklerin kokusu doldurmalı içini

kirli, ucuz ilişkilerden uzak

gökkuşağı renginde bir damla huzur bulmalı insan​

bir gece alıp başını çekip gitmeli bu şehirden

bu kirli hayatı, sevgi yoksulları, ikiyüzlü

ve onursuz yalakalara bırakıp

kapatıp kapıları, sürgüleri de çekip

hüzünlü bir gülüş serperek odalara

uykusuz geçen bir gecenin ardından

yorgun, yaralı,yalnız ve kararlı

örtüp üstüne geceyi

yıldızları da alıp koynuna,

gözlerinden süzülen iki damla yaşla

vurup sırtına yalnızlığını çekip gitmeli bu şehirden...​

Nuri CAN​