yalnızlık otobüsü

#1
Sponsorlu Bağlantılar
Yarım saat kalmıştı otobüsün kalmasına dışarıdan binen yolcuları izliyordum.Kimi yalnız ,kimi umutsuz .Kimi yaşan bir ölü yani bir avuç umutsuz insan...
Yarım saat doldu: işte başlıyor yolculuğumuz kimsenin bizi bulamayacağı bir yere doğru sürecek yolculuğumuz.

Direksiyona geçip, marşa bastım ve yavaş yavaş uzaklaşmaya başladık bulunduğumuz yerden ağır bir seyirdeyim sanki vitrin mankeni gibi, sadece gözüm yolda hiç bir şey düşünmüyorum.
Yol kenarında insan var.Çılgınca müzik dinleyenler,Aşıklar,neşeli mutlu insanlar.ama bilindik tek şey iyi kaderli insanlar...
Her kilo metrede bir ah çekilir içten, Maziye güzel günlerin bitip acı günlerin başlamasına Ağır bir müzik çalar o esnada radyoda yaralara ilaç olur bir nebze rahatlatır...
Yolda selamlaşır kaptanlar .bir kornaya hafif baş sallamalar olur o esnada yazlnızlık bir zerrede olsa hafifler ve unutulmadığı hatırlanır...
Mola yerleri kaptanların ve yolcuların anılarla dinlenir yemeklerini yerler,İhtiyaçlarını görürler... Ama hala huzura eren olmamıştır.
Yolculuk bitmiştir artık, Yaşamayan insanların terminaline gelir otobüsler yolcular iner huzura erenlere ne mutlu ,huzura eremeyenler yola devam ederler
en sonunda hepsi huzura ermiştir ama hiç huzura eremeynler kaptanlardır:Hep insanları huzura erdirmek için çalışır ,onlara hizmet için çalışır...Kendine bakamaz çıkamaz o hüzün deryasında hiç vakit kaybetmeden yolcuları huzura erdirmek için yola devam edereler...Onlara huzura eren yolcuları mutluluğu yeter...
KAAN TÜRKMEN
Her Gün Yeni Umutla Doğar Ve Hüzünlü Biter
 
Üst